جلوه گاه حقیقی خداوند از دیدگاه عرفا ‘ دل انسان است که با تکیه به تعالیم آسمانی و قرآنی می کوشند با مصقل ذکر و فکر ‘ زنگار ظلام از چهره آینه دل بزدایند تا محل تجلی و ظهور گوهری باشد که آسمانها و زمین و کوهها تحمل آن را نداشت . مولانا نیز درآثار ارزشمند خود ‘ جلوه ها و نمودهای گوناگون دل را که شرق آفتاب حق است ‘ مورد بررسی قرار داده و اهمیت فراوان برای آن قائل شده است . او دل را عرش و فرش و تکیه گاه تخت سلطانی و دریای پرنوری می داند که نظرگاه خداوند در دو سراست و ایمن آباد و حصن محکم و موضع امن و امانی می خواند که انسان در آن آرام و قرار می گیرد . او همچنین دل صیقل یافته به ذکر خداوند را گنجینه راز حق ‘ عشق حق ‘ الهام و وحی حق و بیت الله و بیت الحرام می نامد . ما در این نوشته کوشش می کنیم تا نظرات مولانا را با توجه به گفته های وی تحلیل و بررسی کنیم .
سالار, اصغر بابا. (1381). آیینه حضور
تجلیگاه خداوند از دیدگاه مولانا
(با تکیه بر مثنوی معنوی ). مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود), 163-162(0), -.
MLA
اصغر بابا سالار. "آیینه حضور
تجلیگاه خداوند از دیدگاه مولانا
(با تکیه بر مثنوی معنوی )", مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود), 163-162, 0, 1381, -.
HARVARD
سالار, اصغر بابا. (1381). 'آیینه حضور
تجلیگاه خداوند از دیدگاه مولانا
(با تکیه بر مثنوی معنوی )', مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود), 163-162(0), pp. -.
VANCOUVER
سالار, اصغر بابا. آیینه حضور
تجلیگاه خداوند از دیدگاه مولانا
(با تکیه بر مثنوی معنوی ). مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود), 1381; 163-162(0): -.
', './data/jflh/coversheet/cover_fa.jpg'))