شناخت و تجزیه و تحلیل وضع مناطق در زمینه های محیطی ‘ اقتصادی ‘ اجتماعی و فرهنگی نخستین گام در فرایند برنامه ریزی توسعه منطقه ای است . با این کار تنگناها و محدودیت های مناطق مشخص شده و می توان برای رفع آنها اقدام کرد .در این راستا شاخص ها و معرفها می توانند وضع مناطق را در زمینه های نشان دهند . روشها و تکنیکهای مختلفی برای استفاده از شاخص ها و متغیرها در جهت شناخت وضع موجود مناطق وجود دارد که یکی از روشها تحلیل تاکسونومی است . با این روش می توان به درجه بندی و تعیین سطح توسعه اقدام کرد . در این پژوهش با استفاده از 24 شاخص در زمینه های آموزش ‘ ساختمان ‘ بهداشت و درمان و ارتباطات وضعیت استانهای کشور از لحاظ میزان و درجه توسعه یافتگی مشخص نشده است . نتایج این پژوهش نشان می دهد تفاوتهای زیادی بین مناطق از لحاظ درجه توسعه یافتگی وجود دارد . در بخش های چهارگانه فوق استانهای گیلان ‘ تهران ‘ سمنان و یزد به ترتیب بالاترین و استانهای سیستان و بلوچستان ( آموزش مسکن ) ‘ اردبیل (بهداشت و درمان ) و آذربایجان غربی ( ارتباطات ) کمترین میزان توسعه یافتگی را داشته اند .
رضوانی, دکتر محمدرضا. (1381). سنجش درجه توسعه یافتگی استانهای کشور
با استفاده از تحلیل تاکسونومی. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود), 163-162(0), -.
MLA
دکتر محمدرضا رضوانی. "سنجش درجه توسعه یافتگی استانهای کشور
با استفاده از تحلیل تاکسونومی", مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود), 163-162, 0, 1381, -.
HARVARD
رضوانی, دکتر محمدرضا. (1381). 'سنجش درجه توسعه یافتگی استانهای کشور
با استفاده از تحلیل تاکسونومی', مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود), 163-162(0), pp. -.
VANCOUVER
رضوانی, دکتر محمدرضا. سنجش درجه توسعه یافتگی استانهای کشور
با استفاده از تحلیل تاکسونومی. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود), 1381; 163-162(0): -.
', './data/jflh/coversheet/cover_fa.jpg'))