تأثیرپذیری عراقی از بزرگان ادب وعرفان پیش از خود‘تأثیر وتأثر او با همعصران و تأثیرگذاری وی بر افراد بعد از خود

فخرالدین عراقی به سال 610ه.ق در بخش کمیجان استان مرکزی دیده به جهان گشود‘ او از دوران کودکی در شهر همدان به تحصیل علم پرداخت و در خردسالی موفق به حفظ قرآن مجید شد.
وی از هفده سالگی به سیر و سیاحت روی آورد و در هند‘عراق‘شام و حجاز به کسب معارف مشغول گردید و در سیر و سلوک عرفانی خویش با بزرگانی چون: صدرالدین قوینی ‘ شیخ بهاءالدین زکریا و شمس تبریزی حشر و نشر داشت و از آنها فیض برد.
در آثارش تأثیرپذیری او از بزرگانی چون: محی الدین بن عربی‘احمدغزالی‘خواجه عبدالله انصاری‘فردوسی‘سنایی غزنوی‘ابوسعید ابی الخیر و عطار نیشابوری به خوبی مشهود است.
بین او و دو ستاره ی درخشان همعصرش یعنی سعدی و مولوی تأثیر و تأثر دیده می شود.
بسیاری از بزرگان ادب بعد از عراقی از او متأثرند که از آن جمله : شیخ محمود شبستری ‘ حافظ شیرازی و جامی و... را میتوان نام برد.
وفات عراقی به سال 686ه.ق در شام اتفاق افتاد و در قریه ی صالحیه ی دمشق در جوار قبر محی الدین بن عربی به خاک سپرده شد .