در روزگار صفویه بویژه از دوره شاه عباس که عصر شکوفایی آن حکومت می باشد، به علت گسترش روابط فنی، هنری و تجاری ایران با چین و قرار گرفتن ایران در مسیر جاده ابریشم، هنر ایران از هنر چین تأثیر پذیرفت. مظاهر این تأثیر پذیری را می توان در آثار سفالین بویژه چینی های آبی و سفید و سلادن ها، کاشیکاریها، نگارگریها، بافته ها وقالیها و نیز هنر کتاب آرایی و تجلید بخصوص تشعیرهای آن دوره به روشنی ملاحظه کرد. البته این تأثیرپذیری ها نه تنها جنبه تقلیدی صرف نداشته است، بلکه در موارد بسیاری توأم با برخی ابتکارات هنرمندان ایرانی بوده و ضمن تلفیق با طرح ها و نقش های ایرانی، با سلیقه ایرانی تطابق یافته و ارائه شده است.
افزون بر آن، فرهنگ و هنر ایران نیز بر فرهنگ و هنر چین تأثیراتی برجای نهاده است. ضمنأ برخی از تأثیرپذیری های هنر ایران از هنر چین، اگاهانه و در جهت نیل به اهداف مشخص بویژه در زمینه های تجاری و اقتصادی بوده است، به طوری که بعضی از سفالگران و چینی سازان ایرانی هشیارانه و برای جلب بازار و مشتریان بیشتر به هنگام ساخت و پرداخت سفالینه ها، بر پشت آنها نقش هایی مشابه حروف چینی رسم می کردند.
', './data/jflh/coversheet/cover_fa.jpg'))