بکارگیری مدلهای کمی در تخمین اندازه نمونه ها و انتخاب اشکال مناسب نمونه برداری از مهمترین ضرورتهای بررسیهای باستانشناختی میدانی است بطوریکه فقدان اینگونه تخمین ها اعتبار داده ها را به هنگام آنالیز آنها دچار خدشه می سازد. این تحقیق درصدد ارائه مدلی است که بر پایه آن بتوان یک چارچوب علمی دقیق را برای سیستمهای بررسیهای میدانی بکار گرفت، تا براساس آن تخمین، انتخاب صحیح اشکال، اندازه واحدهای بررسی و انتخاب نوع و تعدادی نمونه ها امکان پذیر باشد. کاربرد روشهای مذکور در یک مطالعه موردی در شمالغرب ایران توضیح داده شده است.
', './data/jflh/coversheet/cover_fa.jpg'))