کاربردشناسی دیرش واکه درگفتمان دینی فارسی

نویسندگان

چکیده

در برخی گونه های گفتمان دینی (شیعی) فارسی، دیرش اضافی واکه ای معانی کاربردشناختی چندی را می رساند. چنین دیرشی بر واکه دوم در نام محمد، واکه دؤم در لقب امام (هنگامی که برای مرحوم امام خمینی به کار می رود) و در واکه نخست در لقب قائم- یکی از القاب تکریم برای حضرت مهدکما (عج)- اعمال می گردد. در این موارد دیرش دو مقصود را برآورده می کند: یکی آن که ادب و احترام واعظ را نسبت به شخصیت های دینی نام برده می رساند و دیگر آن که شنوندگان (اعم از مخاطبان و ناظران) را به ادای پاسخ های کلامی و یا غیر کلامی مناسب گوناگونی وا می دارد که از اعتقاد مشترک سخنران و شنوندگان بر می خیزد. از سوی دیگر این پدیده را می توان یک فعلی کلامی جمعی و تلفیقی همراه با معنای متداعی مدارکوتاه نیز قلمداد کرد، بدین صورت که دیرش دادن به واکه از سوی واعظ، (فعل کلامی) بیانی و نیز اگاهانیدنی بوده برای مخاطبان از شأن (فعل کلامی) امری برخوردار می باشد،

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار