این مقاله به ترجمه و شرح و تحلیل قصید ه5 ای از شاعر نامدار عرب،
ابوالطیب متنبی پرداخته است.
قصیدهء مورد نظر از دو بخش تشکیل شده است. در بخش اول، شاعر به مضمون عشق واشک ونفی ملامتگر بی درد، پرداخته می گوید سزاوارتر این است که سرزنشگر به غمخواری وهمدردی با عاشق پردازد تا اینکه با سرزنش ونکوهش دل او را ریش سازد، چرا که وی طاقت ترک عشق ندارد ومدام از دیدگان سیل سرشک بارد واگر ملامتگرخود نرد عشق بازد، ملامت را رها سازد. سپس شاعر گریزی زده به بخش دوم قصیده وارد می شود که همانا مدح سیف الدوله (ممدوح) وغلؤ در ستایش از وی است به گونه ای که برای او همال وامثال نمی شناسد!
', './data/jflh/coversheet/cover_fa.jpg'))