صفی الدین و عطار دو شاعر اسلامی اند که درباره پیامبر (ص) مدائح قابل توجهی دارند. مضامینی همچرن معراج، اخلاق پیامبر و کرامات آن حضرت برتری او بر دیگر پیامبران و طلب شفاعت، از جمله مواردی است که هر دو شاعر به آن پرداخته اند، عطار مطالب را به دوگونه مستقیم و غیر مستقیم ذکر می کند در حالی که صفی الدین معمولا صفات پیامبر (ص) را به صورت مستقیم ذکر می کند موارد غیر مستقیم عطار در خلال تصاویری هنری آمده است که خواننده را به خود جذب می نماید، از سوی دیگر نگاه عطار به پیامبر (ص) و صفات و رفتار او نگاهی عرفانی و صوفیانه است، در برابر آن صفی الدین با نگاهی شاعرانه و زمینی پیامبر (ص) را مدح می کند و تاریخ را به نظم می کشد او پیوسته سعی دارد تا اصول بدیع را در قصیده بدیعیه خویش جای دهد. با وجود اینکه صفی الدین شیعه و عطار سنی است ولی نگاه هر دو شاعر به مذاهب نگاهی معتدل وحدت آفرین است.
', './data/jflh/coversheet/cover_fa.jpg'))