در این مقاله موضوع "وصف اطلال و دمن " در شعر فارسی و عربی مورد بحث واقع شده است. پس از ذکر مقدمه ای کوتاه، ابتدا نمونه هائی از شعر عرب دوره جاهلی- مقدمه معلقات سبع- در این زمینه ذکر شده و سپس از شعرای فارسی زبان که اشعاری در این زمینه سروده اند یاد شده است. برجسته ترین شعرای مورد نظر، منوچهری دامغانی، امیر معزی، عبدالواسع جبلی و لامعی گرگانی می باشند. تحلیل برخی از مضامین اشعار شعرای فوق بخش بعدی مقاله را تشکیل می دهد و در پایان، مقایسه ای تطبیقی میان ویژگی های محتوایی اشعار عربی و فارسی مورد بحث در این زمینه صورت گرفته است.
', './data/jflh/coversheet/cover_fa.jpg'))