دراین پژوهش پاره ای از اشتراک فکری دو ابر مرد ایران یعنی فردوسی و سعدی مطرح شده است. درمقاله حاضر، جانمایه های حیات و پایداری آدمی و آموزه های آن دو بزرگو ار را درزمینه های واحد به قلم کشیده ایم و شواهد مختلفی از آثارشان با روشی تطبیقی بدست دإده شده است. آنها درعرصه ی بنیان های حیات آدمی درسه محور وظیفه ی انسان نسبت به خدا، تکلیف آدمی درقبال خود و دیگران وبالاخره وظیفه ی ا نسان درارتباط با جامعه و طبیعت نظری یکسان داشته اند. ازنگاه آنها بلاها و مصائب نتیجه ی کردارهاست و توفیق ها نیز چنین است. رویکرد به پیام ها و ارمغان های آنها ضرورت زمان ماست، چاره آنست که خود را به آنها بسپاریم.
', './data/jflh/coversheet/cover_fa.jpg'))