در این پژوهش، اسطورهء حیات جاوید و مردن پیش از مرگ جسمانی، به عنوان یکی از آمال و آرزوهای بشری با استناد به اساطیر برخی از ملل و ادیانی که به این اندیشه اهتمام می ورزند، مطرح شده است. در مقالهء حاضر، مرگ آیینی و نوزایی و رسیدن به حیات جاودان در متون ارزشمند ادب فارسی، شاهنامهء فردوسی، خمسهء نظامی و منطق الطیر عطار بررسی شده و شواهد مختلفی از این آثار با روشی تطبیقی و استناد به مدارک فوق الذکر به دست داده شده است. همچنین نمادهای تصویری مردن پیش از مرگ جسمانی مانند مرگ و حیات دوبارهء عناصری چون خورشید، ماه، ققنوس و... مورد نظر قرارگرفته است.
', './data/jflh/coversheet/cover_fa.jpg'))