فال در لغت به معنی طالع، بخت، شگؤن، اختر، پیش بینی و عاقبت گویی آمده است. علم فال علمی که به وسیلهء آن برخی از حوادث آینده دانسته می شود و این کار باگشودن قرآن کریم یا کتب بزرگان مانند دیوان حافظ و مثنوی مولوی و نظایر آن انجام می پذیرد.
استخاره نیز مانند فال به وسیلهء قرآن کریم و تسبیح صورت می گیرد و در فرهنگ عر ب تفأل و تطیر سابقه ای کهن دارد. ایرانیان به فال نیک مرواو به فالی بد مرغوا می گفتند. از انواع فال، فال قهوه، فال نخود، فال ورق و دیگر فالها در خور ذکر است. در برخی از منابع به سابقة تاریخی بعضی فالها اشاره گردیده که در این مقاله به نقل یکی دو مورد بسنده شده است.
حاکمى, دکتر اسماعیل. (1382). مروری بر سابقة تفاؤل و تطیر و بازتاب آن در برخی تواریخ و متون ادب فارسی. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود), 53(1), -.
MLA
دکتر اسماعیل حاکمى. "مروری بر سابقة تفاؤل و تطیر و بازتاب آن در برخی تواریخ و متون ادب فارسی", مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود), 53, 1, 1382, -.
HARVARD
حاکمى, دکتر اسماعیل. (1382). 'مروری بر سابقة تفاؤل و تطیر و بازتاب آن در برخی تواریخ و متون ادب فارسی', مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود), 53(1), pp. -.
VANCOUVER
حاکمى, دکتر اسماعیل. مروری بر سابقة تفاؤل و تطیر و بازتاب آن در برخی تواریخ و متون ادب فارسی. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود), 1382; 53(1): -.
', './data/jflh/coversheet/cover_fa.jpg'))