متنبی بزرگترین شاعر عرب است که دنیای اسلام را هم در زمان شاعر و هم قرنها پس از فوت شاعر بخود مشغول کرده است .
در سال 354ه.ق بدعوت ابن العمید به ایران سفر کرد. مدتی در ((ارّجان))(بین خوزستان و فارس) اقامت داشت ‘ سپس قصد عضد الدوله در شیراز نمود‘و چندماهی نیز در این شهر اقامت کرد‘سپس راهی عراق شد‘ و نزدیک بغداد راهزنان به او حمله کردند و کشته شد.
متنبی در مدت اقامت خود در ایران و خصوصاً در شیراز‘قصاید و قطعات مهمی بجای گذاشت . در این اشعار برخی مناطق ایران و برخی حوادث ایران را به تصویر کشیده است.
طه حسین در تحلیل و نقد اشعار متنبی بر آن است که گرچه مدت حضور متنبی در ایران کوتاه بود ولی تحول بزرگی در شعر او بوجود آورد که اگر دوام بیشتری می یافت کل شعر عرب دگرگون می شد.
مقاله حاضر برآنست که شعر متنبی در ایران و علل پیدایش این تحول در شعر او را بررسی کند.