پیشرفت متداوم علوم و دستیابی پیوسته به یافته های نوین و در نتیجه پدیدار شدن کلمات و تعابیر تازه و نوظهور و تداول رو به فزونی اصطلاحات علمی و فنی در رشته های مختلف توجه دانشمندان علوم لسانی را در جهان عرب، بویژه از سده بیستم به این سوی، سخت به خود معطوف داشته است. هر چند از زمان طهطاوی تاکنون با هدف توانمندسازی و توسعه زبان عربی کوششهایی فردی و سپس گروهی در حال انجام بوده ولی برای دستیابی به نتایج بهتر بیشترین توجه به این امر معطوف شده است که با توجه به ساختار خاص این زبان، چگونه می توان (1) دامنه تمهیدات شناخته شده و متداول راگسترش داد و (2) با نیم نگاهی به تمهیدات دیگر زبانها چگونه می توان ابزارهای واژه پرداز تا زه ای را تجربه کرد.
', './data/jflh/coversheet/cover_fa.jpg'))