این مقاله به طرح مسئله تأثیر نگرش های زبانی در موفقیت برنامه ریزی زبان می پردازد. چنین مطالعه ای در واقع در چارچوب نظری شکل گرفته از تلاقی جامعه شناسی زبان و روانشناسی اجتماعی انجام می گیرد. در این چارچوب ابتدا به توضیح در باب مفهوم نگرش به طورکلی و نگرش های زبانی به طور خاص پرداخته و سپس با استناد به این مفهوم، هوشیاری زبانی را تعریف می کنیم. سپس به بیان نظر زبانشناسان مختلف در باب نقش نگرش های زبانی افراد جامعه در موفقیت برنامه ریزی زبان پرداخته و در همین ارتباط تقابل دو مفهوم سیاست پنهان و سیاست آشکار در برنامه ریزی زبان را شرح خواهیم داد.
', './data/jflh/coversheet/cover_fa.jpg'))