%0 Journal Article %T رابطه عشق و دردمندی با دعا در عرفان و ادب فارسی %J مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود) %I دانشکده ادبیات و علوم انسانی %Z %A مظاهری, دکتر عبدالرضا %D 2000 %\ 12/21/2000 %V 156 %N 0 %P - %! رابطه عشق و دردمندی با دعا در عرفان و ادب فارسی %K استجابت %K بلا %K درد %K دعا %K سوز %K صبر %K عشق %R %X برای دعا آداب و شرایطی است از جمله اینکه داعی باید عظمت خداوند را در نظر بگیرد ‘و راه خیر و شر را تشخیص دهد ‘ تا حاجت مشروع ‘ در زمان و مکان خاص ‘ از خداوند طلب نماید. طلب در دعا برای رفع گرفتاری تضادی با صبر ندارد ‘ زیرا ایوب (ع) با اینکه طلب دفع بلا از خدا کرد ‘ باز هم خداوند او را اوّب (بازگردنده به سوی حق ) خواند. عرفا نفس دعا را دلیل مقبولیت آن میدانند‘ زیرا حال دعا را عنایتی الهی میدانند که از جانب خداوند به داعی افاضه می شود و اگر حاجت را تأخیر می اندازد ‘ برای این است که تضرع و زاری بنده را دوست دارد و می خواهد با این تأخیر ‘ بنده بر آن تضرع و زاری بیفزاید تا دریای رحمتش به جوش آید . انس به مناجات و تنهایی جویی از نشانه دوستان خدا است . زیرا رابطه عاشقی و معشوقی که بین خدا و داعی برقرار می گردد‘ داعی را به عاشقی بدل می کند که فقط سخن معشوق ورد زبان اوست ‘ و دارای دلی شکسته می گردد‘واشک خونین می ریزد‘ تا در سایه آن اشک و سوز و گداز به انوار غیبی دست یابد %U https://jflh.ut.ac.ir/article_13436_8328571397930b4be96e3e86566e07e6.pdf